Oprichter Selena Visser
Oprichter van Time to say Goodbye Selena Visser is al ruim twintig jaar zelfstandig ondernemer in de media- en entertainmentbranche. Ze was onder meer uitvoerend producent van De Vrienden van Amstel Live! en verzorgt het management van uiteenlopende artiesten en presentatoren. Met de jaren denkt ze steeds meer na over andere, meer onderscheidende manieren van afscheid nemen. Met Time to say Goodbye brengt ze haar bijzondere werk- en levenservaring bij elkaar.
Livemuziek voor een persoonlijke uitvaart
“Het idee voor Time to say Goodbye werd geboren op verschillende momenten in mijn werkende en persoonlijke leven. Het is een platform waar dat allemaal in samenkomt. Het eerste zaadje werd geplant toen enkele jaren geleden het plan rees om artiesten te laten optreden tijdens uitvaarten; dat kan een heel mooie aanvulling zijn op een persoonlijk afscheid en – heel praktisch - juist overdag hebben artiesten vaak tijd.
Praten over je uitvaart is mij niet vreemd, met een moeder die kunstenares is en onder meer baarkleden maakt. Al snel zat ik aan tafel met uitvaartondernemingen. Zij waren enthousiast: de wereld van artiesten, voor mij toegankelijk, was voor hen onbereikbaar, dus hierin konden we elkaar helpen. Enthousiast geworden begon ik alweer verder te denken: wat zou er dan nog meer kunnen om een uitvaart persoonlijker te maken?
Maar toen werd het voorjaar 2020: corona legde alles plat, dus ook dit plan…”
​
Out of the box denken over het afscheid
"Diezelfde zomer werd mijn persoonlijk leven een belangrijke schakel in het geheel. Het was een zondagochtend, mijn twee dochters van destijds 16 en 13 waren een weekje op vakantie met hun vader John. Als man en vrouw waren hij en ik al even uit elkaar, maar we vormden nog steeds een gezin. Ze zouden die dag terugkomen uit Duitsland. Maar opeens zag ik diverse gemiste oproepen op mijn telefoon en had een bericht met ‘Bel terug!’. John was overleden. Aan een hartstilstand, slechts 52 jaar oud.
Mijn dochters heb ik diezelfde dag opgehaald, Johns lichaam kwam twee dagen later naar Nederland. De gesprekken over de uitvaart liepen toen al. Vanwege de coronamaatregelen (we zaten nog in de eerste golf) zou die toegankelijk zijn voor slechts vijftig personen. Dit kon niet waar zijn, John stond vol in het leven, was een geliefd horecaman: veel meer mensen zouden afscheid van hem moeten kunnen nemen. Het páste ook niet bij hem, zo’n beperkte plechtigheid. Ik deed direct wat in mijn DNA zit én mijn dagelijkse werk is: produceren en out of the box denken. Want het moest een onvergetelijk en persoonlijk afscheid worden, dat verdiende hij.”
Een passende herdenkingsdag
“In het Utrechtse restaurant van John en zijn compagnon mochten vanwege de coronaregels vijftig man tegelijk, zittend, aanwezig zijn. De dag voor de crematie kregen daar meer dan 250 mensen de gelegenheid om hem te herdenken. In blokken van een uur konden telkens vijftig mensen komen; oud-collega’s, ‘jonge’ collega’s, vrienden, mensen van vroeger, noem maar op. Zo konden we toch samen stilstaan bij zijn leven. Het werd een prachtige herdenkingsdag. Zijn kist was er niet, maar wel een mooie foto, een boek om iets in te
schrijven, kaarsen en natuurlijk hapjes, drankjes en muziek. Het was afscheid nemen op een manier die bij hem paste.
John had nooit met iemand besproken wat hij zou willen bij zijn afscheid. Wilde hij begraven worden of gecremeerd? Het enige wat ik wist, was dat hij het zelf ook niet wist; altijd die twijfel... Hij had een uitvaartverzekering, maar zomaar alles doen wat de uitvaartondernemer voorstelde, voelde niet goed. Uiteindelijk hebben we een afscheid kunnen regelen dat John rechtdeed.”
Wensen delen met je omgeving
“Het besef niet te weten wat hij gewild zou hebben, stond aan de basis van Time to say Goodbye. Ik wil mensen hiermee aan het denken zetten, motiveren om hun wensen voor hun eigen afscheid te delen met hun omgeving. In onze situatie had dat veel denkwerk en twijfels gescheeld. Daarnaast besef ik dat vooral jonge mensen natuurlijk nog helemaal niet bezig zijn met hun dood. Daarom wil ik ook nabestaanden inspireren, zodat ze toch goed afscheid kunnen nemen – misschien met de handvatten op Time to Say Goodbye, die kunnen helpen bij het nemen van de vele beslissingen in die korte tijd. Want een mooi, passend en vooral persoonlijk afscheid zal je ondersteunen in je eigen rouwproces, daar ben ik van overtuigd.”
​
Alles is mogelijk voor het afscheid
“Dat is mijn missie: mensen inspireren om te praten over hun uitvaart. Het zou nóg mooier zijn als mensen hun eigen wensen vastleggen, maar zover zijn de meesten nog niet. En toch… Het gemak waarmee we praten over babyshowers, bruiloften en verjaardagen zouden we eigenlijk ook moeten hebben als het gaat om ons einde. Niemand hoeft alles te doen wat de uitvaartondernemer met de klapper aanbiedt en zich achteraf af te vragen: hebben we recht gedaan aan het leven van de overledene? Want alles is mogelijk. Livemuziek tijdens de afscheidsceremonie, een fototentoonstelling, een bijzondere locatie waar de overledene veel mee had, goed eten en drinken in plaats van koffie met cake, een goodiebag met een mooie herinnering of na afloop een goede fles wijn meegeven. Al wil je een paarse olifant, echt waar, het kan.”